Wilhelm-Hunold von Stockhausen (ur. 30 stycznia 1892 roku w Münster, zm. 22 maja 1954 roku w Koblencji) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu. Oskarżany o zbrodnie wojenne.
Biografia[]
Wilhelm-Hunold von Stockhausen urodził się 30 stycznia 1892 roku w Münster. Pochodził z rodziny arystokratycznej. W kwietniu 1911 roku rozpoczął służbę wojskową. Brał udział w I wojnie światowej, a po jej zakończeniu kontynuował służbę w Reichswehrze. W 1936 roku został komendantem Szkoły Podoficerskiej w Poczdamie. W styczniu 1937 roku awansował na podpułkownika, a od lipca 1939 roku dowodził Pułkiem Piechoty Zmotoryzowanej Großdeutschland. W październiku 1939 roku otrzymał awans na pułkownika. Uczestniczył w kampanii francuskiej, a w kwietniu 1941 roku awansował na generała majora i brał udział w kampanii bałkańskiej. Od czerwca 1942 do lipca 1944 roku dowodził 281. Dywizją Bezpieczeństwa na froncie wschodnim. W kwietniu 1944 roku otrzymał awans na generała porucznika, a w grudniu został komendantem obozu jenieckiego w I Okręgu Wojskowym w Królewcu. Pod koniec wojny dostał się do brytyjskiej niewoli i został głównodowodzącym jeńców w brytyjskiej strefie okupacyjnej w Ostholstein. W 1947 roku trafił do Jugosławii i więziony był w Śremskiej Mitrovicy. Wysłał list do kanclerza Konrada Adenauera skarżąc się na warunki więzienia. W 1952 roku wyszedł na wolność.
Zmarł 22 maja 1954 roku w Koblencji.