Wilhelm List (ur. 14 maja 1880 roku w Oberkirchbergu, zm. 16 sierpnia 1971 roku w Garmisch-Partenkirchen) – niemiecki wojskowy, feldmarszałek Wehrmachtu. Odpowiedzialny za zbrodnie wojenne.
Biografia[]
Młodość i I wojna światowa[]
Wilhelm List urodził się 14 maja 1880 roku w Oberkirchbergu, w okolicach Ulm. W 1898 roku rozpoczął służbę wojskową w 1. Batalionie Pionierów, Armii Bawarskiej. W 1900 roku został awansowany na porucznika. Ukończył Bawarską Szkołę Artylerii i Inżynierii oraz Akademię Wojenną. W 1912 roku został skierowany do Sztabu Generalnego. Rok później otrzymał awans na kapitana. Po wybuchu I wojny światowej, był oficerem sztabu II Korpusu Armijnego. Zimą 1915 roku poważnie zachorował i przeszedł operację. Po wyzdrowieniu pełnił różne funkcje sztabowe. W styczniu 1918 roku został awansowany na majora, a pod koniec wojny trafił do Ministerstwa Wojny. Był odznaczony Krzyżem Żelaznym obu klas, Orderem Hohenzollernów, bawarskim Krzyżem Zasługi, Orderem Fryderyk, austriackim Krzyżem Zasługi Wojskowej i czarną Odznaką za Rany.
Okres międzywojenny[]
Po zakończeniu wojny, jako członek Freikorpsu Epp, brał udział w tłumieniu niemieckich republik komunistycznych. Kontynuował służbę w Reichswehrze. Był członkiem sztabu Dowództwa 4 Grupy w Monachium, a następnie dowódcą VII Okręgu Wojskowego. W 1923 roku został przeniesiony do 19. Pułku Piechoty, a rok później został awansowany na podpułkownika. Służył w sztabie 7. Dywizji. W 1926 roku trafił do Ministerstwa Reichswehry. 1 marca 1927 roku otrzymał awans na pułkownika. W lutym 1930 roku został komendantem Szkoły Piechoty w Dreźnie. W październiku 1930 roku został awansowany na generała majora, a w 1932 roku na generała porucznika. 1 października 1933 roku, stanął na czele IV Okręgu Wojskowego w Dreźnie i 4. Dywizji Piechoty. W 1935 roku został awansowany do stopnia generała piechoty. Po anschlussie Austrii, koordynował połączenie Armii Austriackiej z Wehrmachtem. 1 kwietnia 1939 roku otrzymał awans na generała pułkownika. 1 sierpnia 1939 roku objął dowództwo nad 14. Armią.
II wojna światowa[]
Adolf Hitler, Wilhelm List, Wilhelm Keitel i Alfred Jodl, 1939 rok.
Na jej czele brał udział w kampanii polskiej. Jego jednostki walczyły pod Lwowem, Biłgorajem, Cześnikami oraz w I i II bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. 30 września 1939 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. W październiku 1939 roku objął dowództwo nad 12. Armią i w składzie Grupy Armii A, feldmarszałka Gerda von Rundstedta, brał udział w kampanii francuskiej. W uznaniu zasług, 19 lipca 1940 roku został awansowany na feldmarszałka. Następnie uczestniczył w kampanii bałkańskiej. Odpowiadał za działania wojenne w Grecji i we wschodniej Jugosławii. Przyjął kapitulację Grecji, bez udziału Włochów, co zdenerwowało Benito Mussoliniego.
Feldmarszałek Wilhelm List, podczas inspekcji wojsk na Bałkanach, maj 1941 rok.
Do Grecji przybył gen. Alfred Jodl, który podpisał drugą kapitulację Grecji, tym razem z udziałem Włochów. Po zakończeniu działań zbrojnych, został dowódcą sił w południowo-wschodniej Europie i podlegały mu wojska w Serbii oraz w Grecji. 17 października 1940 roku, zarządził egzekucję 200 cywili ze wsi Ano i Kato Kerdylii. Ze względu na stan zdrowia, wkrótce zrezygnował ze stanowiska. Na początku 1942 roku przeprowadził inspekcję wojsk w Norwegii, oceniając stopień przygotowania do spodziewanej inwazji brytyjskiej. W lipcu 1942 roku został dowódcą Grupy Armii A na froncie wschodnim. Uczestniczył w operacji Fall Blau. Popadł w konflikt z Adolfem Hitlerem i we wrześniu 1942 roku został odwołany. W maju 1945 roku dostał się do amerykańskiej niewoli.
Po wojnie[]
Trafił przed Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze i był sądzony, za zbrodnie wojenne w procesie dowódców na Bałkanach. W 1948 roku został skazany na dożywocie, ale nie przyznał się do winy. W 1951 roku wystosował prośbę o ułaskawienie, ale została ona odrzucona. Ze względu na zły stan zdrowia, wyszedł na wolność w 1952 roku.
Zmarł 16 sierpnia 1971 roku w Garmisch-Partenkirchen.