Wilhelm Orlik-Rückemann (ur. 1 sierpnia 1894 roku we Lwowie, zm. 18 października 1986 roku w Ottawie) – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego. Dowódca Korpusu Ochrony Pogranicza.
Biografia[]
Wilhelm Orlik-Rückemann urodził się 1 sierpnia 1894 roku we Lwowie, na terytorium Austro-Węgier. Był członkiem Organizacji Młodzierzy Niepodległościowej "Zarzewie". W 1912 roku rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Działał w Polskich Drużynach Strzeleckich. Studia przerwał po wybuchu I wojny światowej i wstąpił do Legionów Polskich. Brał udział w bitwie pod Laskami, podczas której został ranny. Po kryzysie przysięgowym, został wcielony do armii austro-węgierskiej. W maju 1918 roku wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, a w listopadzie do Wojska Polskiego.
Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej i dostał się do niewoli. Po zawarciu sojuszu Piłsudski-Petlura, odzyskał wolność. Następnie uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie dowodził 1. Pułkiem Czołgów. Brał udział w bitwie warszawskiej. Po wojnie był inspektorem czołgów w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych. Ukończył francuski kurs dla dowódców wojsk pancernych. W styczniu 1928 roku został dowódcą piechoty dywizyjnej 23. Dywizji Piechoty. 27 lutego 1932 roku objął dowództwo nad 9. Dywizją Piechoty, a 21 grudnia został awansowany na generała brygady. W 1938 roku został zastępcą komendanta Korpusu Ochrony Pogranicza, a 31 sierpnia 1939 roku objął dowództwo nad formacją.
Po rozpoczęciu kampanii wrześniowej, na czele KOPu dozorował granice wschodnią. Po sowieckim ataku, stawiał opór nacierającej Armii Czerwonej. Planował przebijać się do stolicy i dołączyć do Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie gen. Franciszka Kleeberga. Zebrał większość niezaangażowanych w walce jednostek i na czele Grupy KOP, ruszył na zachód. Pod Szackiem natrafił na siły sowieckiej 52. Dywizji Strzeleckiej płk. Iwana Russijanowa. W dniach 28-30 września doszło do zwycięskiej bitwy pod Szackiem. Następnie dotarł pod Wytyczno, gdzie uległ silniejszej 45. Dywizji Strzeleckiej. Wydał rozkaz o rozformowaniu podległych mu oddziałów i przebijaniu się na własną rękę. Część jego żołnierzy dołączyła do SGO Polesie. Gen. Wilhelm Orlik-Rückemann przedostał się na Litwę i przez Szwecję dotarł do Wielkiej Brytanii. Pełnił różne funkcje sztabowe w Polskich Siłach Zbrojnych. W 1947 roku przeszedł w stan spoczynku. W 1972 roku wyjechał do Kanady.
Zmarł 18 października 1986 roku w Ottawie. Został pochowany na cmentarzu Notre-Dame.