Wincenty Kowalski (ur. 11 września 1892 roku w Warszawie, zm. 29 listopada 1984 roku w River Forest) – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca 1. Dywizji Piechoty Legionów.
Biografia[]
Wincenty Kowalski urodził się 11 września 1892 roku w Warszawie, na terytorium Imperium Rosyjskiego. Studiował na Politechnice w Liège. Był członkiem Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej, dołączył do Legionów Polskich. Służył w 1. Kompanii Kadrowej. Po kryzysie przysięgowym, był internowany w Beniaminiowie.
W listopadzie 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. W 1920 roku został awansowany na majora, a w 1922 roku na podpułkownika. Ukończył II Kurs na Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W 1928 roku otrzymał awans na pułkownika. W 1930 roku został zastępcą dowódcy Dowództwa Obszaru Warownego Wilno. W 1937 roku objął dowództwo nad 8. Dywizją Piechoty. W styczniu 1938 roku stanął na czele 1. Dywizji Piechoty Legionów. 19 marca 1939 roku otrzymał awans na generała brygady.
Na czele dywizji brał udział w kampanii wrześniowej. Od 3 września pełnił także funkcję dowódcy Grupy Operacyjnej Wyszków. Uczestniczył w bitwach pod Węgrowem, Kałuszynem, Wolą Wodyńską i Tarnawatką. Podczas II bitwy pod Tomaszowem Lubelskim, skapitulował i dostał się do niewoli. Przebywał w oflagu VII A Murnau. Po zakończeniu wojny, wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych ale w 1946 roku został zdemobilizowany. Wyemigrował do USA, gdzie działał w organizacjach kombatanckich. W 1956 roku został dyrektorem Instytutu Józefa Piłsudskiego.
Zmarł 29 listopada 1984 roku w River Forest, w stanie Illinois. Spoczął na cmentarzu wojennym w Kałuszynie.