Wojciech Stanisław Wójcik (ur. 23 kwietnia 1897 roku w Płaszowie, zm. wiosną 1940 roku w Charkowie) – polski wojskowy, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 1. Pułku Piechoty KOP.
Biografia[]
Wojciech Wójcik urodził się 23 kwietnia 1897 roku w Płaszowie, na terenie Austro-Węgier. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Brał udział w bitwie pod Rarańczą a następnie przeszedł do II Korpusu Polskiego w Rosji. Uczestniczył w walkach z bolszewikami i Ukraińcami. W lipcu 1919 roku, w składzie 4. Dywizji gen. Lucjana Żeligowskiego powrócił do Polski i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W styczniu 1925 roku został referentem Przysposobienia Wojskowego w Dowództwie Okręgu Korpusu nr VI we Lwowie, a w 1927 roku został oficerem PW w 25. Dywizji Piechoty. Od grudnia 1929 roku dowodził batalionem w 29. Pułku Strzelców Kaniowskich, a w październiku 1932 roku trafił do 52. Pułku Piechoty. Później dowodził batalionem w 35. Pułku Piechoty. W marcu 1937 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie objął dowództwo nad batalionem Stołpce. W listopadzie 1937 roku został zastępcą dowódcy pułku KOP Snów. W lipcu 1939 roku stanął na czele 1. Pułku Piechoty KOP.
Na czele pułku, w składzie 10. Brygady Kawalerii płk. Stanisława Maczka brał udział w kampanii wrześniowej. Walczył m.in. pod Jordanowem, a następnie wycofał się pod naporem przeciwnika. 10 września pułk został podporządkowany 21. Dywizji Piechoty Górskiej gen. Józefa Kustronia. Dostał się do sowieckiej niewoli i był jeńcem obozu w Starobielsku.
Został zamordowany wiosną 1940 roku w Charkowie, podczas zbrodni katyńskiej.
W październiku 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie na pułkownika.