Wolfgang Fischer (ur. 11 grudnia 1888 roku w Carolath, zm. 1 lutego 1943 roku w okolicach Szabiki) – niemiecki wojskowy, generał wojsk pancernych Wehrmachtu.
Biografia[]
Wolfgang Fischer urodził się 11 grudnia 1888 roku Carolath (obecnie Siedlisko w województwie lubuskim). Służbę wojskową rozpoczął w marcu 1910 roku. Po wybuchu I wojny światowej trafił na front wschodni. We wrześniu 1918 roku awansował na kapitana. Po zakończeniu wojny, w 1919 roku został powołany do Reichswehry. W lutym 1932 roku otrzymał awans na majora, w październiku 1934 roku na pułkownika, a w sierpniu 1937 roku na pułkownika. Od 1936 roku służył w sztabie 69. Pułku Piechoty, a w lutym 1938 roku został jego dowódcą. Pułk wkrótce został zmotoryzowany.
W składzie 20. Dywizji Piechoty Zmotoryzowanej gen. Mauritza von Wiktorina uczestniczył w kampanii polskiej i brał udział w bitwie o Chojnice. W październiku 1939 roku objął dowództwo nad 10. Brygadą Strzelców w 10. Dywizji Pancernej gen. Ferdinanda Schaala. Następnie uczestniczył w kampanii francuskiej. 3 czerwca 1940 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. Po zakończeniu działań we Francji, jego jednostka pełniła służbę okupacyjną. 10. Dywizja Pancerna, w ramach Grupy Armii Środek feldmarszałka Fedora von Bocka brała udział w operacji Barbarossa. W sierpniu 1941 roku stanął na czele dywizji i otrzymał awans na generała majora. Uczestniczył w bitwie pod Briańskiem i Moskwą. W kwietniu 1942 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Niemieckim. W maju 1942 roku dywizja została wycofana do Francji, gdzie uzupełniła straty. W listopadzie jednostka trafiła do Afrika Korps. W składzie 5. Armii Pancernej gen. Heinza Zieglera brała udział w kampanii afrykańskiej. W grudniu 1942 roku otrzymał Krzyż Rycerski z Liśćmi Dębu. 1 lutego 1943 roku podczas misji zwiadowczej w okolicach Szabiki, pojazd gen. Fischera najechał na minę. Generał poniósł śmierć na miejscu.