Zygmunt Piasecki (ur. 14 grudnia 1893 roku w Szafarni, zm. 26 stycznia 1954 roku w Nicei) – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca Krakowskiej Brygady Kawalerii.
Biografia[]
Zygmunt Piasecki urodził się 14 grudnia 1893 roku w Szafarni, na terytorium Imperium Rosyjskiego. Studiował na Politechnice Lwowskiej i należał do Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Po rozpoczęciu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich. Za odmowę przysięgi wierności cesarzowi był internowany. W listopadzie 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1920 roku został awansowany na majora, w 1924 roku na podpułkownika, a w 1928 roku na pułkownika. W 1929 roku objął dowództwo nad 17. Brygadą Kawalerii. Ukończył kursy w Centrum Wyższych Studiów Wojennych. W marcu 1930 roku został dowódcą 5. Samodzielnej Brygady Kawalerii. W 1927 roku został awansowany na generała brygady. W tym samym roku, 5. Samodzielna Brygada Kawalerii została przemianowana na Krakowską Brygadę Kawalerii, a gen. Piasecki pozostał jej dowódcą.
Podczas kampanii wrześniowej, Krakowska Brygada Kawalerii została podporządkowana Armii Kraków gen. Antoniego Szyllinga. Brał udział w I bitwie pod Tomaszowem Lubelskim i dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A w Murnau. Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie, pozostał w dyspozycji dowódcy 2. Korpusu Polskiego gen. Zygmunta Bohusza-Szyszki, ale przydziału nie otrzymał. Osiadł we Francji.
Zmarł 26 stycznia 1954 roku w Nicei. Spoczął na cmenatrzu Caucade.